Do aktów prawnych, na których opiera się funkcjonowanie biura aktuarialnego zalicza się przede wszystkim:
– Krajowy Standard Rachunkowości (KSR 6),
– Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR 19),
– ustawę o rachunkowości.
Krajowy Standard Rachunkowości nr 6 (KSR 6) ustala jednolite zasady ujmowania w księgach rachunkowych rezerw pracowniczych oraz biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Określa również zasady ujmowania zobowiązań warunkowych, ich wyceny i kryteriów ujawniania w sprawozdaniu finansowym.
Zapisy Krajowego Standardu Rachunkowości nr 6 stosuje się do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jakie wynikają z konieczności wykonania w przyszłości świadczeń pracowniczych. To właśnie wycena rezerw na świadczenia pracownicze, m.in. rezerw na odprawy emerytalne, rentowe, pośmiertne czy nagrody jubileuszowe jest jedną z głównych wycen dokonywanych przez biuro aktuarialne. Standard ten dotyczy także przyszłych świadczeń w stosunku do osób nieznanych, jakie to można oszacować pomimo tego, że nieznana jest jeszcze data zobowiązania.
Zgodnie z KSR 6 biuro aktuarialne świadczy usługi wyceny rezerw na świadczenia pracownicze oraz dokonuje biernego rozliczenia międzyokresowego kosztów wtedy, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:
– wystąpiło zdarzenie, które nakłada na jednostkę obowiązek wykonania świadczenia w przyszłości,
– możliwe jest wiarygodne i rzetelne oszacowanie kosztów bądź strat, które jednostka poniesie w związku z wykonaniem tych obowiązków.
KSR 6 nakłada zatem obowiązek wyceny rezerw wyłącznie w sytuacji, gdy:
– możliwe jest oszacowanie kwoty danego obowiązku,
– na podmiocie spoczywa prawny lub zwyczajowy obowiązek wynikający ze zdarzeń przeszłych,
– istnieje prawdopodobieństwo, że wypełnienie przez jednostkę danego obowiązku będzie wiązało się z wykorzystaniem jej posiadanych lub przyszłych aktywów.